ania, pomieszczenie, izba lub cay budynek z urzdzeniami do kpieli (stosowanych w celach higienicznych lub leczniczych). Zob. te termy.

ka kwietna, obszerna polana otoczona drzewami, czsto z alejami, studni lub fontann, z awami darniowymi.

tka &nbsp => sumikowo-tkowa konstrukacja.

ezki, gutty, element dekoracyjny w porzdku doryckim, w ksztacie cylindrycznie lub stokowato stylizowanych kropel; wystpuje u spodu listew (zw.   r e g u l a) pod kadym tryglifem oraz u spodu prostoktnych pytek (m u t u l a e) na spodniej powierzchni gzymsu na osi tryglifw (w trzech rzdach po sze ezek) i metop (w trzech rzdach po sze lub trzy ezki).

czysko, cz uku, sporzdzona z drewna, metalu, rogu lub tworzyw kombinowanych, sklejanych warstwami, np. listew drewnianych, pytek rogu, cigien pokrytych skr, czasem skr malowan; czysko ma dwa ramiona, grne i dolne, zaopatrzone w zaczepy, czyli wycicie, dla zaoenia ciciwy; zewntrzna cz zwana   g r z b i e t e m,   cz zwrcona do ucznika -   b r z u c e m,   uchwyt -   m a j d a n e m. 

dka na kadzido, naczynie w ksztacie dkowatym, zaopatrzone w wieczko, wsparte na stopie, suy do przechowywania kadzida; jest wyposaone w yeczk, ktr kadzido nasypuje si do &nbsp=> trybularza w czasie obrzdw sakralnych.

upina, cienkie, samodzielne przykrycie elbetowe speniajce funkcj sklepienia i dachu, stosowane od pocztku XX wieku. upiny o odpowiednim ksztacie mog przykrywa znaczne rozpitoci (do ok. 300 m przy gruboci 6-10 cm) bez adnych podpr porednich, np. sale widowiskowe, hale sportowe, fabryczne i targowe.

uk, k, element architektoniczny, konstrukcyjny lub dekoracyjny, zwykle zakrzywiony i podparty.