abka, redniowieczna ozdoba architektoniczna w ksztacie zwinitych lici lub pczkw. Umieszczano j na gzymsach, gowicach kolumn, archiwoltach i obramieniach otworw, na krawdziach szczytw, wimperg, hemw wie, w zwieczeniach pinakli itp.; element skadowych kwiatonw.

agielek, pendentyw, narony sferyczny wycinek sklepienia stosowany na planie czworobocznym, umoliwia oparcie na nich kopuy, czyli przejcie od rzutu czworobocznego do okrgego. Zob. te trompa.

ebro &nbsp => sklepienie.

obki, kanelury, kanele, pionowe, rwnolege do siebie rowki, pokrywajce trzony kolumn lub pilastrw w celu nadania im smukoci i lekkoci, przede wszystkim w porzdkach klasycznych (=> porzdki architektoniczne).